De grondlegger van de kwantummechanica was de Duitse natuurkundige Max Planck. Planck ontwikkelde in 1900 de hypothese dat energie niet als een continuüm, maar als discrete pakketjes, of kwanta, werd uitgezonden en geabsorbeerd door materie. Deze ontdekking legde de basis voor de ontwikkeling van de kwantummechanica als een nieuwe tak van de natuurkunde. Planck ontving in 1918 de Nobelprijs voor de Natuurkunde voor zijn bijdrage aan de ontwikkeling van de kwantumtheorie. Andere belangrijke pioniers in de kwantummechanica waren onder meer Albert Einstein, Niels Bohr en Erwin Schrödinger.