Idylle
In de ochtendstond, wanneer de dauwdruppels glimmen, Verlaat de herder zijn eenvoudige stulp. Met staf in hand en fluit om de lippen, Roept hij zijn trouwe schapen bijeen.
De zon klimt hoger, de velden kleuren goud, De schapen grazen, tevreden en stout. De herder zingt liederen, oud en nieuw, Terwijl hij geniet van de frisse, ochtenddauw.
Op een rotsblok, in de schaduw van een boom, Beschermt hij zijn kudde tegen wolf en roofvogel. Met scherp oog en waakzaam oor, Zorgt hij voor hun welzijn, uur na uur.
Als de avond valt en de zon daalt in de zee, Keert de herder met zijn schapen huiswaarts. Moe, maar voldaan, met een glimlach op zijn gezicht, Denkt hij aan de dag en de geborgenheid van de nacht.
Het leven van een herder is hard en sober, Maar rijk aan natuur en momenten van overvloed. In harmonie met de seizoenen en de elementen, Ervaart hij de pure schoonheid van het leven.
De sterren fonkelen, de maan schijnt helder, De herder rust, tevreden met zijn lot. Dankbaar voor de gaven van de natuur, Slaapt hij in, onder de open hemel, met zijn trouwe kudde tot slot.
In deze idylle, waar rust en vrede heersen, Vindt de herder geluk in zijn eenvoudige bestaan. Ver van de drukte van de stad, Geniet hij van de kalmte van de natuur, dag na dag.
De schapen zijn zijn familie, zijn trouwe metgezellen, Zij zorgen voor hem en hij zorgt voor hen. Een band van onvoorwaardelijke liefde, Die hen verbindt in dit idyllische tafereel.
De zon, de maan, de sterren, de wind, Alle elementen van de natuur zijn in harmonie. Een perfecte balans, een oase van rust, Waar de herder zijn geluk in stilte viert.
Deze idylle is een symbool van hoop, Een belofte van een betere wereld. Een wereld waar mens en natuur in harmonie leven, In vrede en met respect voor elkaar.
IDYLLE