Het vierde en laatste deel van Vivaldi's "Vier Jaargetijden" is inderdaad bekend als "Winter" of "L'inverno" in het Italiaans. Het is een meesterwerk van Vivaldi, gecomponeerd in de vroege 18e eeuw.
Het deel "Winter" is geschreven in driedelige vorm, waarbij elke sectie een ander karakter heeft dat het winterseizoen weergeeft. Het begint met een levendig en opgewekt eerste deel, dat de vreugde van het winterweer en de activiteiten op het ijs uitbeeldt.
Vivaldi maakt gebruik van snelle en staccato vioolpassages om het geluid van sneeuwvlokken te suggereren. De muziek roept beelden op van mensen die schaatsen op een bevroren meer of genieten van een sneeuwballengevecht. Het ritme en de melodieën weerspiegelen de levendigheid en de opwinding van het winterseizoen.
Het tweede deel van "Winter" heeft een meer melancholische sfeer. Vivaldi brengt de kou en het gevoel van eenzaamheid van de winter over door middel van langzame, sombere melodieën. De muziek creëert een gevoel van introspectie en reflectie, alsof je alleen door een besneeuwd landschap wandelt.
Het derde en laatste deel van "Winter" keert terug naar een sneller tempo en brengt een gevoel van opwinding en spanning. Vivaldi gebruikt dramatische akkoorden en virtuoze vioolpassages om de kracht van een winterstorm uit te beelden. De muziek roept beelden op van de wind die door de bomen giert en de kracht van de natuur die de wereld in zijn greep heeft.
Met "Winter" als afsluitend deel van de "Vier Jaargetijden" geeft Vivaldi op meesterlijke wijze de verschillende aspecten van het winterseizoen weer, van vreugde en activiteit tot koude eenzaamheid en de kracht van de natuur. Het blijft een tijdloos meesterwerk dat velen nog steeds in vervoering brengt.